Al vóór het ontbijt heb ik mijn zaakjes op orde. Het schip moet zich nog loswrikken van de zeebodem, maar ik wil klaar zijn zodra de loods komt aanvliegen en mijn blijde terugkeer zich aandient. Bij het kraaien van de haan zwaaide ik mijn benen over de rand van de kooi, danste ik – de…
“Je laatste etmaal aan boord van de Alexander B!” sist mijn alter ego, wanneer ik geen aanstalten maak het dekbed van me af te gooien en in de houding te springen voor de orde van de dag. Kunnen we er niet eens eentje overslaan? Als op deze reis één dag in aanmerking komt om vergeten…
Als iets mijn rust op dit schip kan verstoren, zo niet me stapelgek maken, is het wel de wisseling van tempo, snelheid in knopen, toerental – of verzin maar wat beters – en de heksenketel die daarmee gepaard gaat. Je bent er nooit op voorbereid en al is het de zoveelste keer, het overvalt je…
Ik zal er wel over gedroomd hebben, al weet ik niet meer precies wat. Maar het feit dat het onderhoud met mijn zoon van de afgelopen avond, rondom zonsondergang, nu als eerste herinnering in een weldadig ontwaken oplicht, zegt me genoeg. Door mijn bezoek aan de stad kon de afgelopen dag sowieso al niet meer…
Twaalf dagen lang onafgebroken verstoken in het kloppend hart van een stalen gevaarte dat zich op hoop van zegen moeizaam voortbeweegt door zeeën en oceanen… Een atypische biotoop van 154×24,5×37 meter, waarvoor maar weinig soorten leven zijn uitgerust dan wel op voorbereid. Menige sterveling zou van minder stapelgek zijn geworden. Geen wonder dat mijn lichaam…
Eindelijk weer eens wakker geworden zonder inwendige stoorzender of extern lawaai, maar gewoon omdat zowel het lichaam als de geest klaar was met wat ze daar ’s nachts allemaal uitspoken. Heerlijk! Alleen al de gewaarwording dat alles – nou ja, wat ik voor geen prijs zou willen missen – er nog aan, op en in…
Wat is er gebeurd? Hij zit onderuit en loopt helemaal leeg. Als een lek geprikte ballon. Zijn kleren nog niet uit, wel de broek tot op zijn enkels. Het hoofd is zo zwaar dat het telkens naar voren valt. Aan beide kanten van de romp bungelt een arm. Het duurt een eeuwigheid voor hem een…
In eerste instantie is mijn reactie wéér: dat kloteding, wat zou ik hem graag de nek om draaien. Kwart over zes! Weet het nou nóg niet wat scheepstijd is? Moet verdomme mijn hele lijf verplaatsen om’m uit te schakelen, want het ligt op een kastje in de hoek waar het niet van af kan vallen.…
Op de heenreis stond ik op mijn tenen, toen we Spanje achter ons hadden gelaten en ik me op een gegeven moment realiseerde dat de kust waar we op af koersten Afrika moest zijn. De Straat van Gibraltar lag voor ons en ik bleef geduldig uitkijken naar de grote rots die voor mij in een…
Nee, hasj is aan mij niet besteed. Het lijkt hier de Zeedijk wel, vóór het tijdperk van de coffeeshops. Die zullen ze hier wel niet hebben, dus dealers moeten nog steeds op straat hun slag slaan. “Hotel, Deutsch, English, hasjiesj…” Ik heb het één keer geprobeerd, toen ik moest draaien op een verjaardag. Alsof er…