Psst 24.9

Wintertuinplein, 15 juni 2024

Psst…Lina, 

Was me dat even schrikken, een paar weken geleden, toen ik van je mama hoorde dat je plotseling in het ziekenhuis was opgenomen!

Voor jou natuurlijk ook, want de vorige keer dat je daar lag, ook zo onverwacht, was je waarschijnlijk allang vergeten. Weet je nog, in augustus van het afgelopen jaar? Maar gelukkig is het ook nu met een sisser afgelopen.

Ja, je maakt wat mee als baby. Dat hoort er allemaal bij, moet je maar denken. De natuur waarin we leven heeft heel wat moois te bieden, maar er schuilen ook allerlei gevaren. Je lichaam moet die leren kennen en zich ertegen verzetten, als het nodig is. Anders wordt het nooit groot en sterk.

Heeft je papa je verteld dat ik een tijdje weg was? Op reis met een grote boot. En ver weg, tot in Afrika, waar ik je niet kon  schrijven. 

Vroeger hadden ze daar een oplossing voor. Hele slimme vogels, zogenaamde postduiven. Die kon je leren van het ene land naar het andere te vliegen en een brief voor je mee te nemen, op een heel klein papiertje. Maar die heb ik nergens kunnen vinden. Of ze waren er nooit geweest of ze hadden het verleerd. 

Ik kom gauw weer bij je langs. Om te zien hoeveel centimeter je inmiddels bent gegroeid, of je al met twee woorden kunt spreken en tot tien tellen, je tanden stevig genoeg zijn om boerenkool met worst te eten, je de vlinderslag langzamerhand onder de knie hebt en met andere kinderen van de opvang al stokstaartjes in het wild gezien hebt. 

Maar je moet, denk ik, een beetje geduld hebben. Ik moet  namelijk erg wennen, nu ik terug ben. Als je lang op zo’n boot of zeg maar schip hebt gestaan en gelopen, krijg je zeebenen en dat is op het land erg onhandig. Fietsen is helemaal niet te doen, je vliegt alle kanten op. 

Bedenk maar vast wat je allemaal wilt weten. Over die reis. Voor later. Het is echt heel tof, varen op zee. Alleen al het heerlijk gewiegd worden door de wind en de golven, in een bed waar je niet uit kunt vallen. Net of je terug bent in de buik van je moeder. Dat weet jij vast nog wel, beter dan ik,

je grootvader, die niet alleen nooit boer is geworden  

maar ook zijn roeping als zeeman heeft gemist.

Privacyoverzicht

Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.