Wintertuinplein, 19 maart 2024

Psst…Lina,

Moet je horen. Je vindt het misschien een beetje raar, wat ik je nu ga vertellen, maar dat geeft niet hoor. Je kent me langzamerhand goed genoeg om er tenminste iets van te  begrijpen. De rest komt later wel. 

Ik had in mijn agenda staan dat ik deze week de donderdag voor jou vrij moest houden, om iets met jou te kunnen doen  bedoel ik. Want papa moest dan werken en mama had ook iets belangrijks. En je kon die dag niet bij De stokstaartjes terecht.

Dus ik dacht dat wordt een hele klus. Een hele dag met jou optrekken is wat anders dan een paar uurtjes. Maar ik had er best zin in, ben altijd wel nieuwsgierig naar wat je voor me in petto hebt. Wie weet zou ik die eerste tand van je te zien krijgen, waar al een tijdje sprake van is. 

Ook minder leuke dingen trouwens. Die komen in de beste kringen voor en zijn altijd wel érgens goed voor. 

Maar gisteren pakte de week opeens heel anders uit.  Mama voelde zich niet zo lekker, om niet te zeggen  beroerd. Daarom had ze, uit voorzorg, de afspraak die ze deze week had met een kaakchirurg een tijd uitgesteld. Ja, je raadt het al, die afspraak was de reden waarom ze mij had gevraagd een dag vrij te houden. 

Er moest een kies worden getrokken, geloof ik, en daar zag ze erg tegen op. Je kon er ziek van worden en als ze dat zou laten doorgaan, terwijl ze al ziek was van iets anders, werd ze dubbel ziek. 

Ach, het is wel goed zo. Dan ga ik die dag gewoon andere dingen doen. Het zal wel vaker voorkomen en een afspraak te veel is beter dan een afspraak te weinig. 

Zo gaat dat nu eenmaal met reserves. Dat zijn mensen die klaar staan om in te vallen, dus die voor iemand anders in de plaats komen wanneer het nodig is. Het is maar goed dat die er zijn. 

Denk maar eens aan de keepers in bepaalde balsporten. Die doen levensgevaarlijk werk en dan moet je goede reserves op de bank hebben zitten. Een keeper kan het verschil maken!  

En wees ook maar blij dat jouw mama en papa heel wat dingen die ze eigenlijk heel leuk of belangrijk vinden voor zichzelf, opzij zetten omwille van jou. Als zij dat niet zouden doen, zou jij daar niet gelukkiger van worden en zij evenmin, denk ik.  

Ik wil best, van tijd tot tijd, een handje helpen. Maar per slot van rekening weegt geen enkele opvang of zorg van anderen op tegen het samenspel van jou en je papa en mama. En aan wat je nu samen opbouwt kun je later – met een beetje mazzel – nog heel veel plezier beleven. Hoop ik,

je grootvader die zo graag boer wilde worden,

maar het nooit geworden is.