Wintertuinplein, 14 juli 2024

Psst…Lina,

En, hoe was het? Heb je het allemaal overleefd, je eerste  avonturen in het land van de Galliërs? Weet je dat daar heel wat boeken over geschreven en getekend zijn? Over dat land bedoel ik. Onthoud die namen maar vast: Asterix en Obelix. Voor als je wat groter bent en genoeg Franse woorden hebt geleerd.  

Houd maar een plekje vrij in je hoofd, voor dingen die je in dat land hebt gezien en gedaan. Dat kan heel goed van pas komen, als je er wéér een keertje heen gaat. Hoef je niet telkens opnieuw te beginnen. Zó ver is het niet, toch? Mijn moeder zei altijd, als ze iets bijzonders had meegemaakt: “Dat kunnen ze me niet meer afpakken.” 

Dus die had ook zo’n plek, waar ze dingen bewaarde om  niet te vergeten. Dat deed ze voor zichzelf, maar ze kon er natuurlijk ook – als het zo uitkwam – andere mensen een plezier mee doen.

Weet je wat je bijvoorbeeld van deze vakantie zou kunnen bewaren? Dat je daar in Auzances hebt zitten wachten op de renners van de Tour de France, bij een huis met nummer 6, en dat jullie met z’n drietjes uit volle borst hebben gejuicht. En jij maar zoeken naar Mathieu van der Poel? Die reed zeker ook veel te hard.

Wij hebben dat alleen maar op de televisie kunnen zien. Dus als je er zelf bij bent geweest, is dat heel bijzonder. Iets om te onthouden en na te vertellen. Bij jou in de straat of wanneer je weer terugkeert bij de Stokstaartjes. 

Heb je gemerkt dat het vandaag feest is? Quatorze Juillet, dat is zoiets als de verjaardag van het land en dus van alle mensen die daar wonen. Met vlaggen en optochten, veel muziek en wie weet ook een babypoppenparade. Ik weet niet hoelang jullie vakantie duurt, maar als je nu al onderweg bent, moet je in al die plaatsen waar jullie doorheen komen goed opletten.

En bewaar de datum in je hoofd, je weet wel: 14 juli. Want die komt elk jaar terug.

En o ja, nog één ding voor ik het vergeet: wees blij dat je daar gestoken bent door een wesp. Het zal wel even pijn hebben gedaan – het ziet er mooi rood uit hoor, op de foto – maar daar ben je nu voorgoed van af. Althans in Frankrijk. Dat hebben ze daar zo geregeld, omdat ze bang waren dat er anders geen toeristen meer zouden komen. En als je er een volgende keer toch eentje ziet vliegen, laat je gewoon die foto zien. Dan laat ie je met rust.

Zo, ik wens je alvast een goeie reis terug en geef je uit voorzorg mee dat hier heel wat Snollebollekes, die de afgelopen weken niet op vakantie waren, nogal in de war zijn van een hopeloos verloren voetbalwedstrijd in Berlijn, 

je grootvader die als kind zo graag boer wilde worden en op latere leeftijd is gebeten door een wesp in een slok bier.