Wintertuinplein, 25 augustus 2024 Psst…Lina, En, een beetje bijgekomen van de opwindende busreis naar de hoofdstad van ons land? Daar woont je oom, je weet wel, en die wilde je even zien vóór hij op vakantie ging. De reis van je leven of gewoon leuk?“Een beetje rommelig,” hoor ik je zeggen. Jaaa, daar heb je…
Het was drie jaar geleden niet de eerste keer dat de winnaar van de Nobelprijs voor literatuur voor mij uit de lucht kwam vallen. Maar niet eerder raakte ik spoorslags gemotiveerd om met het werk van de gelauwerde kennis te maken. Abdulrazak Gurnah… De naam zei me niets, het geboortejaar (1948) resoneerde al iets meer,…
‘Knaller in de Kuip/Nog nooit vernederde Feyenoord Ajax zo erg’, jubelde mijn brave ochtendkrant gisteren op de voorpagina. Huh? Heb ik de afgelopen jaren iets gemist? Is vernedering tegenwoordig het hoofddoel in de voetballerij, de tegenstander inmaken met zoveel mogelijk doelpunten want dat doet pas echt pijn, voor altijd? En dan te bedenken dat ze…
Sinds jaar en dag wordt in politiek Den Haag het spook van de vergrijzing uit de kast gehaald. Al is het slechts om te laten zien dat de overheid – hoeder van het landsbelang – het niet uit het oog verloren heeft, ja er zelfs boven op zit. Maar de overtuigingskracht is langzamerhand ver te…
Ik ging naar bed met Van Agt en ik stond op met Bouterse. Met een tussentijd van elf uur, aan één stuk. Een geval van overslaap zeker, in de zin van mentaal overwerk. Te meer omdat ik me vóór het vraaggesprek van Jeroen Pauw ook nog te goed had gedaan aan een documentaire over de…
Hoe een kwaliteitskrant, BV bovendien, die graag mooi weer speelt en anderen de maat neemt, door een abonnee te Haarlem wordt aangesproken op de kwaliteit van haar product en per kerende post laat weten dat betrokkene zich met zijn eigen zaken moet bemoeien. Dit verhaal begon het afgelopen najaar, toen politieke partijen campagne voerden voor…
Met de recente terugkeer van Afrika in mijn bekommernissen (zie de laatste Achtergrond van 30 december) is ook mijn meer dan gemiddelde interesse voor ‘de stille kracht’ nieuw leven in geblazen. En dat met name door de kennismaking met Koen Peeters en zijn roman De mensengenezer (2017). In de diaspora waren die me volkomen ontgaan…
Als er één kwakzalver in de Polder uithangt die kort geleden nog wereldwijd triomfen vierde en nu, met 2024 in zicht, volkomen voor aap staat, dan is het wel de journalistieke historicus Rutger Bregman. Wie herinnert zich niet die vlotte slissende millennial met rossige baard, die elke gesprekspartner op de treurbuis om zijn vinger wond…
Door een wonderbaarlijke en tegelijk dubieuze samenloop van omstandigheden ben ik op het einde van de afgelopen winter aan een eigen woning geraakt. Na acht maanden nomadisch leven was het verlangen naar een vaste plek zo sterk dat ik de woonzorglocatie met de onmiskenbare geur van dor hout voor lief nam en ja zei tegen…
Zelden heb ik me zo bekocht gevoeld als eind september, toen op het scherm in de Haarlemse filmschuur de aftiteling verscheen van Sweet Dreams. Waar had ik dit aan verdiend? Was het echt de zelfde film als wat filmkrant die maand op zijn omslag had staan: de openingsfilm van het 43ste Nederlands Film Festival in…