Wintertuinplein, 9 augustus 2025
Psst…Lina,
Nog even geduld, dan gaat de vlag uit. Voor jou en jou alleen. Al je tweede verjaardag! Kan me voorstellen dat je de vorige straal vergeten bent, want toen had je wel wat anders aan je hoofd.
Je kon nog nauwelijks op twee benen staan, laat staan de trap naar je kamer op en af lopen of een ommetje maken in de buurt. Eten, spelen, horen, slapen, plassen, poepen, alles was moeilijk en praten was helemáál een ramp. Niemand begreep wat je wilde zeggen. Dus dan moest je wel vol op het orgel, telkens weer, om iets gedaan te krijgen.
Elke dag van het zelfde laken een pak. Ook op die zogenaamde ver-jaar-dag. De puntmuts met het strakke elastiekje, het enge ding met vuur op de taart, de lange jurk, strakke schoenen, al die dingen die je open moest maken om te zien wat erin zat en de grote mensen maar gekke bekke trekke. Alles was ongemak, dus eens maar nooit weer.
Inmiddels is er heel wat gebeurd. Je leven is anders geworden, makkelijker, beter, leuker, mooier en gezelliger. We kregen niet voor niets, mét de uitnodiging om op je verjaardag te komen, te weten dat je ‘op en top vrolijk’ bent en ’superfijn gezelschap’. Ja zelfs ‘heel trots op haar zusje en nauwelijks jaloers’. Dus het kan niet anders of je zult het hooggeëerd publiek versteld doen staan.
Ik zie het al voor me… Een lakei bij de voordeur, in een boog van Oost-Indische kers en Toscaanse jasmijn. Komt u binnen, de koffie staat klaar in de tuin. Taart met vers- en zelfgeplukt fruit – bramen, kersen, pruimen, kruisbessen – en twee keurige kaarsjes in een wolk van slagroom. Als iedereen er is, krijgt Nora van jou het eerste hapje en gaan we zingen van Lang zal ze leven in de gloria, tot alle buren uit de ramen en over de balustrades hangen om mee te doen.
Vervolgens gaan we met z’n allen de straat op – nee, we blijven op de stoep – om in optocht naar het zwembad te gaan, aan de andere kant van de grote weg. Dat staat toch leeg in deze tijd van het jaar, wanneer mensen vakantie hebben. Dan kunnen ze mooi het recreatiebad verhuren voor bruiloften en partijen. Want jij moest en zou ons laten zien wat je het afgelopen in al die zwemlessen allemaal hebt uitgespookt. Al wil je, denk ik, vooral die visite op de grote glijbaan zien spartelen en sputteren.
En dan gaan we ook nog, een paar straten verderop, mee naar het dakterras van de Opvang. Want als je één ding niet mag vergeten op zo’n dag, is het wel dat de andere koters en oppassers die je daar wekelijks dagen lang om je heen hebt, ook iets van je verwachten. Tenminste een taartje, liefst meer.
Dus het zou me niet verbazen, als ons daar een lopend buffet te wachten stond met genoeg lekkernijen voor iedereen. Dan kun jij ons na afloop met een gerust hart naar huis sturen, om vervolgens thuis lekker uit te rusten. En Nora in te fluisteren wat ze allemaal heeft gemist, toen ze door alles heen sliep.
Ben nu al benieuwd naar de foto’s,
je grootvader die het vroeger helemaal niet leuk vond
dat hij bijna tegelijk met Sinterklaas jarig was…