Wintertuinplein, 17 november 2024

Psst…Lina,

Gefeliciteerd hoor! Met je eerste drie stappen op een rij. 

Nee, ik was er niet bij, maar de beelden van je papa waren on-mis-ken-baar. Dat wil zeggen: je moest er als kijker aan geloven. Ik heb ze net wéér een paar keer bekeken, want ik wilde het heel zeker weten. 

Je zit op de vloer van jullie huiskamer, zoals ik dat al zo vaak heb meegemaakt. Opeens, in één vloeiende beweging, kom je met handen en voeten omhoog en sta je recht. Je wankelt nog even, maar blijft overeind en zet vervolgens drie stappen zijwaarts, voordat je weer – nog vloeiender – met je billen op de vloer terechtkomt. Vreugde alom!

Ik denk dat het gekomen is door die loopfiets, die je maanden geleden voor je verjaardag kreeg en waarmee je nu fluitend voor- en achteruit door die zelfde kamer sjeest, zag ik in een ander filmpje. 

Dan gebruik je je benen ook, maar met hulp van je armen die het stuur moeten vasthouden. Als je dat eenmaal hebt geleerd, is het lopen met je armen los niet zo moeilijk meer. Of zit dat bij jou anders in elkaar? 

In ieder geval kun je nu de hort op met je huisgenoot Mo. Ik zie het al voor me: door het kattenluikje de tuin in en voorbij de schuur er weer uit, naar andere tuinen en de rest van de buurt, dus de wijde wereld verkennen. 

Ja, Mo! De kortgeknipte rooie die laatst boos werd en je wang openkrabde, tot bloedens toe. Je schreeuwde de hele tent bij elkaar. Neem het die jongen maar niet kwalijk, joh. Hij is niet moeders mooiste, dus behoorlijk gefrustreerd. Wat jij de hele tijd aan eten en aandacht te veel krijgt, komt hij tekort. 

Probeer zijn vertrouwen te winnen. Dan heb jij er niet alleen een goeie vriend bij, maar ook iemand van wie je wat kunt leren. Tel uit je winst.

Jezus, hoor je dat? Dat moet een hagelbui zijn, daar buiten. Een klaroenstoot, die waarschuwt dat de kille donkere dagen vóór kerst zijn aangebroken. En dat, om te beginnen, een bisschop met knecht uit Spanje hier zijn verjaardag komt vieren. Maar ik heb zo’n vermoeden dat je vooralsnog dit laatste kunt missen als kiespijn,

je grootvader die al heel wat kaarsjes heeft uitgeblazen, maar nog heel goed weet dat hij als kleine jongen boer wilde worden en waarom.